Woensdag 16 juli 1997
Gisteravond ben ik 20.15 uur naar bed gegaan, maar ik kon de slaap niet vatten. Daardoor had ik vanmorgen de eerste uren wat 'startproblemen'. Je komt moeilijker in je gewone roltempo. Ik moest mezelf mentaal even oppeppen. Het is leuk om te horen dat andere wandelaars, ook de zeer ervaren wandelaars, wel eens dezelfde ervaring hebben. Men denkt wel eens dat het afleggen van de Vierdaagse in een rolstoel niets voorstelt, maar je krijgt echt niets cadeau.

In totaal heb ik 19 jaar op de revalidatie-afdeling van de Sint Maartenskliniek in Nijmegen gewoond. Ik herinner me dat de nonnen ons als kind meenamen naar de St. Annastraat. om het schouwspel van de intocht mee te beleven. Zelf deden we mee aan de Kaloramamars, de Rosmars en dergelijke. Daar heb ik de medailles nog van. Dan werd je in een wit T-shirt en blauwe broek in een veel te grote rolstoel gezet met zittingen die gevuld waren met stro. Een enkeling plaatste vandaag een opmerking, zo hard dat ik het kon horen, over wat rolstoelers hier te zoeken hebben. Maar voor het overige, langs het hele parcours, heb ik veel positieve reacties ontvangen. Bij Nijmegen heb ik zelfs zeer enthousiaste reacties ontvangen. Er werd extra hard door het publiek geklapt en gejoeld. Zo erg, dat mijn buurman vroeg of dat applaus ook een beetje voor hem was bestemd. Ik heb hem gerustgesteld.

Na wat miezer heeft het bij Wijchen nog flink geregend. Dat is voor rolstoelgebruikers ontzettend nadelig. Je hebt minder grip op de aandrijfkoepels van de rolstoel. En je handen worden week, waardoor je eerder blaren krijgt. Zelf heb ik redelijk wat eelt op mijn handen, waardoor ik nog geen blaren heb. Mijn vingers staan ook redelijk in 'rolstoelstand' . Dat wil zeggen dat mijn wijsvinger overdreven naar de pink is gericht.

Met obstakels valt het erg mee. Hier en daar moet je een trottoirband nemen en bij smalle doorgangen moet je extra opletten. Materiaalpech is gelukkig nog uitgebleven. Maar mijn rolstoel verkeerde bij de start dan ook in topconditie. Ik heb alle lagers van alle draaiende delen goed schoon gemaakt en preventief de binnen- en buitenbanden van mijn rolstoel vernieuwd. Verder heb ik ook altijd plakspullen bij me, nippels voor de banden en een pomp. Ondanks de ochtenddip kwam ik mooi op tijd binnen, rond 11.30 uur. Met Jan Troost, voorzitter van de Gehandicaptenraad, ga ik vandaag nog even langs de St. Maartenskliniek. Hij heeft daar ook lang gewoond. Kunnen we samen herinneringen ophalen.